Menu
Menu
Długi Dom w Cieplicach przez wiele lat stanowił jedną z najbardziej wystawnych budowli w tej miejscowości. Obiekt powstał w latach 1689 – 1696 w miejscu wcześniejszych budowli, m.in. pochodzącego z XVI wieku domu gościnnego dla odwiedzających Cieplice.
Projektantem Długiego Domu był Martin Urban. Został założony na planie prostokąta, ma trzy kondygnacje i jest nakryty czterospadowym dachem. Elewacja frontowa posiada osiem osi i zawiera zdwojone pilastry w wielkim porządku. Znajdują się tu trzy kamienne portale. Ozdobnym detalem architektonicznym urozmaicającym elewację są liście akantu.
Długi Dom znajdował się w zespole cysterskich zabudowań, gdzie goszczono co ważniejsze przybywające do Cieplic persony. Po kasacji zakonu, która miała miejsce w 1810 roku, obiekt trafił w ręce możnej familii Schaffgotschów. Nowi właściciele do końca XIX wieku umieścili w budynku swoje znane zbiory, m.in. przyrodnicze. To właśnie eksponaty gromadzone przez Schaffgotschów stały się mocnym fundamentem pod rozpoczęcie działalności Muzeum w Cieplicach, które powstało w 1946 roku. W późniejszym czasie, głównie w latach bezpośrednio po II Wojnie Światowej, a także w latach 50-tych, z cieplickiej placówki wywieziono wiele cennych eksponatów, które zostały rozproszone na terenie całego kraju.
Woluminy z biblioteki Schaffgotschów (a było ich około 80 tysięcy) obecnie znajdują się w wielu państwowych instytucjach oraz w bibliotekach uniwersyteckich. W 1954 roku, po reorganizacji oraz remontach pomieszczeń w Długim Domu, do użytku oddano Muzeum Przyrodnicze w Cieplicach. Na skutek konfliktu z Uzdrowiskiem, w 1967 roku Muzeum zostało przeniesione do Pawilonu Norweskiego.
